Roma döneminde ağırlıklı olarak insan gücü kullanılarak döndürülen değirmen taşları, Bizans dönemine gelindiğinde hayvan gücünden faydalanılarak döndürülmeye başlamıştır.

Diğer bir ilerleme de sonsuz vidanın kullanıldığı ahşap mengenelerle ilgilidir. Tekli sonsuz vidalı ahşap preslerin yerini çiftli sonsuz vidalı sistemler almıştır. “Masara” adı verilen koç başlı, üç kollu çevirgeçler karşıda ikinci bir işçiye ihtiyaç duyulmaksızın tek kişi ile döndürmeyi sağlamış ve çiftli sonsuz vidalı sıkım düzenekleri ile üretimi arttırmış, daha az güç ve işçilikle daha verimli yağ sıkımı yapılmasını sağlamıştır.